شورای عالی کار به عنوان متولی تعیین حداقل دستمزد و حقوق کارگران در ایران، هرساله جلساتی را برای بررسی و تعیین حداقل مزد در سال آتی برگزار می‌کند. در سال 1403 نیز این جلسات با حضور نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت برگزار شد و در نهایت در اسفند ماه 1402، مصوبه نهایی در خصوص حداقل مزد و حقوق کارگران در سال 1403 به تصویب رسید.
مهمترین نکات این مصوبه عبارتند از:
- افزایش 35.3 درصدی حداقل دستمزد: حداقل دستمزد روزانه کارگران در سال 1403 نسبت به سال 1402 به میزان 35.3 درصد افزایش یافت.
- مبلغ حداقل دستمزد: با اعمال این افزایش، حداقل دستمزد روزانه کارگران از 5,308,000 ریال در سال 1402 به 7,182,106 ریال در سال 1403 افزایش یافت.
- سایر سطوح مزدی: سایر سطوح مزدی نیز به تناسب حداقل دستمزد، 22 درصد به اضافه 230,026 ریال افزایش یافت.
- مزایای رفاهی: علاوه بر افزایش مزد پایه، مزایای رفاهی کارگران مانند کمک هزینه اقلام مصرفی خانوار، کمک هزینه مسکن، حق تأهل و بن سفر نیز در سال 1403 افزایش یافت.
تعیین حداقل مزد بر اساس چه عواملی انجام می‌شود؟
شورای عالی کار برای تعیین حداقل مزد در هر سال، عوامل مختلفی را مورد بررسی قرار می‌دهد. این عوامل عبارتند از:
- نرخ تورم: یکی از مهمترین عوامل در تعیین حداقل مزد، نرخ تورم است. شورای عالی کار سعی می‌کند با افزایش حداقل مزد به میزان تورم، قدرت خرید کارگران را حفظ کند.
- هزینه زندگی: هزینه زندگی در مناطق مختلف کشور نیز از دیگر عواملی است که در تعیین حداقل مزد مورد توجه قرار می‌گیرد.
- سطح معیشت: شورای عالی کار همچنین تلاش می‌کند تا با تعیین حداقل مزد، سطح معیشت کارگران را تأمین کند.
- توانایی کارفرمایان: توانایی مالی کارفرمایان نیز از دیگر عواملی است که در تعیین حداقل مزد لحاظ می‌شود.
